عینک گوگل
گوگل گلس (در برخی منابع فارسی عینک گوگل) (به انگلیسی: Google Glass) یاپروژه عینک (به انگلیسی: Project Glass) یک برنامهی تحقیقاتی است که مربوط به تولید اولیه و ساخت یک نمایشگر سربند (head-mounted display) واقعیت افزوده میباشد و توسط گوگل پشتیبانی میشود. اگر چه چنین نمایشگرهایی برای واقعیت افزوده، ایده جدیدی نیست، اما توجه رسانهها را به خود جلب کرد. هرچند این یک طرح اولیه است اما از نمایشگرهای سربند طراحی شده قبلی بسیار کوچکتر و باریکتر میباشد. اولین پیشنمایش از این پروژه یک جفت عینک معمولی را نشان میدهد که لنزهایش با یک نمایشگر سربند جایگزین شده اند. احتمالا در طرحهای آینده، افراد بتوانند این قابلیت را بر روی عینکهای معمولی خود اضافه کنند.
پروژه عینک بخشی از آزمایشگاه ایکس گوگل در این شرکت میباشد، که بر روی تکنولوژی های آینده کار میکنند، مانند خودروی بدون سرنشین. این پروژه در گوگل پلاس توسط بابک پرویز، استیو لی و سباستین ترون معرفی شد.
سخت افزار عینک گوگل در واقع یک کامپیوتر پوشیدنی به حساب میآید. گوگل با یک طراحی ساده و معمولی سعی بر آن داشته رغبت مضاعفی برای کاربران در استفاده از این تکنولوژی نوظهور ایجاد نماید. عینکی با وزن کمتر از یک عینک آفتابی که به مدت یک روز باتری آن شارژ نگه میدارد و در صورت استفاده از فیلمبرداری یا هنگ اوت گوگل پلاس این مدت زمان کمتر میشود.
این عینک بدون شیشه است. در واقع یکی از چشمهای کاربر کاملا آزاد بوده و تصویر توسط یک منشور بر روی چشم دیگر تابش میشود. تصویر نهایی معادل یک نمایشگر ۲۵ اینچی است مادامی که کاربر در فاصله ۲٫۵ متری آن قرار دارد.[۴]
یک دوربین ۵ مگاپیکسلی در جلوی عینک وظیفهٔ عکسبرداری و فیلمبرداری با کیفیت ۷۲۰پی، از آنچه را که کاربر میبیند به عهده دارد.[۵] این دوربین به همراه صفحه نمایش، صفحه کنترل لمسی، باطری و سایر اجزا در یک سمت عینک (پیشفرض در سمت راست کاربر) قرار داشته و بقیه اجزای عینک را قاب آن تشکیل میدهد.
این دستگاه قابلیت ارتباط با اینترنت به صورت وایرلس (وای فای 802.11b/g) را داراست. همچنین با اتصال به تلفنهای هوشمند میتوان از اینترنت 3G و 4G آنها بر روی عینک گوگل استفاده کرد. امکان استفاده از فناوری بلوتوث نیز در این عینک فراهم است اما هنوز در نسخههای اولیه این دستگاه از درگاه سیمکارت به صورت مجزا استفاده نشده است.[۶][۷]
انتقال صوت در این دستگاه نیز با استفاده از تکنولوژی القای استخوانی صورت میگیرد. یک المنت در داخل گوگل گلس، فریم عینک را به لرزه در آورده و این لرزش از طریق فریم به استخوان جمجمه کاربر منتقل میشود که رابط مناسبی برای رساندن صدا به گوش داخلی است.[۸]علت لزوم کاربرد این تکنولوژی این است که به کاربر امکان شنیدن صداهای محیطی را بدهد و خطر تصادف یا موارد مشابه به خاطر نشنیدن صداها کاربر را تهدید نکند.[۹]
حافظه داخلی عینک گوگل ۱۶ گیگابایت است که ۱۲ گیگابایت آن قابل استفاده بوده و با سیستم ذخیرهسازی ابری گوگل موسوم به گوگل درایو نیز قابل همسانسازی میباشد.
گوگل گلس با هر تلفنی که دارای بلوتوث باشد کار خواهد کرد. اما اپلیکیشن مکمل عینک گوگل MyGlass نام دارد و با اندروید ۴٫۰٫۳ به بالا کار خواهد کرد. این اپلیکیشن کار انتقال اطلاعات جی پی اس و پیامکها را به گوگل گلس انجام خواهد داد. اپلیکیشن MyGlass از پلی استور گوگل قابل دانلود است.
- سه شنبه, ۲۴ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۰۸:۴۹ ب.ظ